З 13 па 18 ліпеня ў Віцебску прайшоў XXXI Міжнародны фестываль мастацтваў “Славянскі базар у Віцебску”, на якім мне пашчасціла ўпершыню пабываць і ацаніць па заслугах яго значнасць і грандыёзны маштаб. Падводзячы своеасаблівы вынік, з упэўненасцю можна сказаць: пакуль не ўбачыш - не зразумееш.

Старажытны Віцебск сам па сабе цудоўны ў любы час, а ў фестывальныя дні расцвітае шматразова. Звычайны павольны рытм мяняецца на святочна-феерычны і дынамічны; горад набывае новыя яркія фарбы, асаблівы прыўзняты настрой, усеагульнае натхненне і гарманічнасць.

Цэнтр горада на тыдзень становіцца вялікай пешаходнай зонай: паўсюль кірмашы народнага дэкаратыўна-прыкладнога мастацтва, пляцоўкі з выступленнямі вулічных тэатраў, з міні-сцэн гучыць музыка і льюцца песні; тут жа можна прадэгуставаць нацыянальныя беларускія стравы і сфатаграфавацца з незвычайнымі казачнымі і мульцяшнымі героямі. Усё гэта і многае іншае стварае такую ​​незвычайную “грымучую сумесь”, ад шматгалосся і разнастайнасці якой кружыцца галава.

Вядома ж, усе канцэрты і мерапрыемствы наведаць нерэальна, але наша група актывістаў беларускага культурна-асветніцкага таварыства “Уздым” ніводнай хвілінкі не страціла дарэмна. Пачынаючы з канцэрта ўрачыстага адкрыцця фестывалю і заканчваючы яго ўрачыстым закрыццём, мы не раз прайшлі цэнтр горада ўздоўж і ўпоперак: пабывалі на Алеі зорак, на кірмашы рамёстваў у “горадзе майстроў” і вулічных прадстаўленнях, на шматразовых прэс-канферэнцыях у міжнародным прэс-цэнтры і свяце харавой музыкі ў Свята-успенскім кафедральным саборы, на канцэртах у Віцебскай абласной філармоніі і мерапрыемствах на пляцоўцы канцэртнай залы “Віцебск”, спектаклях у Віцебскім нацыянальным акадэмічным драматычным тэатры ім. Якуба Коласа і на выставе ў мастацкім музеі, на дзённых і начных канцэртах як зорак беларускай і расійскай сцэны, так і многіх еўрапейскіх і сусветных куміраў у летнім амфітэатры. Не пералічыць ўсяго, што сфармавала абсалютнае адчуванне свята!

Фестываль быў арганізаваны на высокім узроўні. Нягледзячы на ​​тое, што “Славянскі базар у Віцебску” увабраў у сябе такую ​​разнастайнасць культур розных краін і народаў, але пры ўсім пры гэтым змог захаваць свой шматгранны беларускі характар, шырока прадставіў народныя промыслы і нацыянальную кухню, а самае важнае – зноў паказаў усё багацце беларускай душы: добразычлівасць, чуласць, шчырасць, гасціннасць і шчодрасць.

Менавіта таму ёсць непераадольнае жаданне зноў і зноў пабываць у цудоўным горадзе на Дзвіне на фестывалі “васільковага колеру”!

Марыя Памецька,

член беларускага культурна-асветніцкага таварыства “Уздым”